دوستی هايی که با خداحافظی شروع می شوند و هوای ابری که به همان اندازه که می تواند اميدوار کننده باشد غمگين است.

اگه دستمو بگيری مطمئن باش اونقدر محکم می کِشمت که مثل خودم بيفتی تا با هم زار بزنيم. چون حسودم، چون وقتی واسّادی حالمو به هم ميزنی، چون قيافت شبيه آدمای مفتخر ميشه.

قبول کنيد که حق دارم از عصبانيت سرخ شوم وقتی نه آنقدر پيرم که از اين مسخرگی تحمل ناپذير اشکم سرازير شود و نه آنقدر جوان که به چيزی اميد بندم.