گاهی بايد کلمات رو بی فکر نوشت،گاهی بايد از کندن جوشها دست کشيد،گاهی بايد بعضی شعر ها رو ترجمه کرد:«تو بهتر از آنی که حقيقت داشته باشی!»

می پرم،می غلتم،به عقب پرت می شوم، گردالی می شوم، کوبيده می شوم، نفسم بند می آيد، پس هستم!

گاهی بايد علی رغم اين که کاری نکرده ای خستگی در کنی! «خسته نباشی عزيزم!»

گاهی خوب است مثل بعضی ابله ها مدام از «عزيزم» استفاده کنی عزيزم!

آيا کسی در اين هنگامه ی بی مخی اراجيف مرا می خواند؟